Przepuklina oponowo-rdzeniowa jest to dystroficzna wada wrodzona, która powstaje około 3-4 tygodnia życia płodowego. Polega ona na niedorozwoju tylnej części kanału kręgowego w wyniku niezamknięcia się tylnej części cewy nerwowej. Towarzyszy temu uwypuklenie rdzenia kręgowego w miejscu ubytku kości kręgosłupa, opon rdzeniowych, a nawet skóry.
W zależności od lokalizacji wyróżnia się przepuklinę okolicy szyjnej, piersiowej, lędźwiowej i krzyżowej, przy czym dwie ostatnie są najczęściej występującymi. Przepuklinie oponowo-rdzeniowej często towarzyszy wodogłowie, które powstaje z powodu zaburzeń produkcji płynu mózgowo-rdzeniowego. Obserwowane są zaburzenia przewodzenia bodźców z rdzenia kręgowego na obwód ciała, czyli do skóry, mięśni, jak i do pęcherza moczowego i ostatniego odcinka jelita grubego. Występują również utrudnienia w sygnałach płynących z rdzenia kręgowego do mózgu.
Do obserwowanych objawów zalicza się wiotkie porażenia kończyn, w zależności od poziomu występowania przepukliny, zanik niektórych grup mięśniowych, przykurcze tkanek, wtórne zwichnięcia stawów, występowanie stopy końsko-szpotawej i innych deformacji, a także zaburzenia czucia, temperatury, dotyku.
W przypadku rozpoznania przepukliny oponowo-rdzeniowej wykonuje się zabieg chirurgiczny, najczęściej już w pierwszym miesiącu życia. Po nim niezbędne jest wdrożenie rehabilitacji, która początkowo polega na stosowaniu pozycji ułożeniowych i masażu, później na w miarę możliwości intensywnej rehabilitacji ruchowej.