Wady stóp obserwowane u niemowląt mają zazwyczaj pochodzenie genetyczne bądź uwarunkowane czynnikami zewnętrznymi. Właściwe ukształtowanie stopy ma znaczenie dla funkcjonowania całego ciała dziecka, szczególnie zauważalne po podjęciu pionizacji i w późniejszych etapach rozwoju. Wad stóp nie należy bagatelizować, należy traktować je jako zaburzenia o charakterze globalnym, które mogą wpływać na późniejszą postawę całego ciała czy też płynność chodu.
Do najczęstszych dziecięcych wad stóp należą:
- stopa sierpowata
- stopa płasko-koślawa
- stopa piętowa
- stopa końska
W trakcie terapii stóp należy zwrócić uwagę na jej dostosowanie do wieku rozwojowego dziecka. U niemowląt ruch stóp odbywa się w wielu płaszczyznach, dlatego korzystne jest umożliwienie im tych kombinacji. Należy rozważyć gipsowanie, gdyż ogranicza ono rozwój stóp w fizjologicznych płaszczyznach. Prawidłowo zastosowana terapia pomoże uzyskać stopom prawidłowy kształt oraz funkcję, a przez to wpłynie korzystnie na ułożenie całego ciała.