Rozszczep kręgosłupa jest wadą wrodzoną, która polega na braku zamknięcia jednego lub więcej łuków kręgowych otaczających rdzeń kręgowy płodu. Wada ta kształtuje się do 3 tygodnia życia płodowego, a jej przyczyn upatruje się w czynnikach genetycznych, środowiskowych, niedoborze witamin z grupy B oraz kwasu foliowego.
Rodzaje rozszczepu kręgosłupa
Wyróżnia się dwa rodzaje rozszczepu kręgosłupa: zamknięty i otwarty. Pierwsza postać dotyczy zaburzonej struktury jednego lub dwóch kręgów i zostaje niekiedy niezdiagnozowana, ze względu na brak zaburzeń w obrazie klinicznym. Osoba z takim defektem może często funkcjonować zupełnie normalnie, niekiedy zdarzają się problemy z oddawanie stolca bądź nietrzymaniem moczu. Typ drugi niesie za sobą dość rozległe powikłania. Dziecko z rozszczepem tego typu rodzi się z widocznym na plecach workiem oponowym (pokrytym skórą bądź nie), w którym znajduje się płyn mózgowo-rdzeniowy, rdzeń, nerwy i inne struktury wchodzące w skład kręgosłupa. Taka postać nazywana jest przepukliną oponowo-rdzeniową. Zwykle od razu po narodzinach przeprowadza się operację, która ma na celu zamknięcie kręgosłupa. Jednakże nie da się uniknąć poważnych powikłań, jakie niesie za sobą to zaburzenie. Najczęściej obserwuje się problemy z poruszaniem się, nietrzymanie moczu i stolca, a także wodogłowie. Funkcjonowanie pacjenta zależy też w dużym stopniu od tego, na jakim poziomie kręgosłupa ulokowany jest rozszczep.
Rehabilitacja polega przede wszystkim na wspomaganiu rozwoju dziecka poprzez wykorzystanie aktywnych połączeń nerwowych, a także pobudzanie tych, które zostały uszkodzone. Ważne jest wdrożenie ćwiczeń jak najwcześniej, aby w pełni wykorzystać możliwości dziecka i zapewnić mu jak najlepsze warunki do ich wykorzystania.